******************************************************************************************************************
Stowarzyszenia
Elektrotechników Polskich
w Republice
Czeskiej
BIULETYN SEP –
numer 53
Czeski
Cieszyn
2
/ 2024 r.
http://www.coexistentia.cz/SEP/index.html
******************************************************************************************************************
|
Stowarzyszenie Elektrotechników
Polskich w Republice Czeskiej działa od 1998 roku. Na zdjęciu
uczestnicy
spotkania z 20.10.2023 r., jakie odbyło się
w
Domu PZKO w Nawsiu. Gośćmi spotkania byli przewodniczący
Oddziału Gliwickiego i Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia
Elektryków
Polskich.
Obchody
70-lecia Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków
Polskich – 22.9.2023 r.
Dnia 22.9.2023 r. odbyła
się w auli Politechniki Śląskiej uroczystość z okazji 70-lecia
utworzenia
Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich. W
spotkaniu brali
udział przedstawiciele władz samorządowych śląskich miast, kierownictwo
Politechniki Śląskiej oraz działacze Zarządu Głównego
Stowarzyszenia Elektryków
Polskich i zaprzyjaźnionych oddziałów w Katowicach,
Bielsku-Białej,
Częstochowie, Opolu i Radomiu. Stowarzyszenie
Elektrotechników Polskich w
Republice Czeskiej reprezentowali prezes kol. Tadeusz Toman i zastępca
prezesa
kol. Tadeusz Parzyk.
Obchody jubileuszowe rozpoczęły się
obiadem, na który zaprosił Prezes Oddziału Gliwickiego SEP
kol. Marcin Fice. Po
pysznym posiłku uczestnicy udali się do auli A615 Wydziału
Elektrycznego
Politechniki Śląskiej, gdzie rozpoczęła się uroczysta gala. W
prezentacji
okolicznościowej Prezes Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia
Elektryków Polskich
przybliżył historię Oddziału. Omówił również
dokonania poszczególnych jednostek
organizacyjnych Oddziału i przedstawił plan pracy na przyszłość.
Szczegóły
można odnaleźć w wydanej na tę okoliczność publikacji „70 lat
Oddziału Gliwickiego
Stowarzyszenia Elektryków Polskich”. Kolejne
wydarzenia to słowa uznania i
życzenia zaproszonych gości:
w imieniu JM Rektora
Politechniki Śląskiej i swoim, Prorektor prof. dr hab. inż. Marek
Pawełczyk,
w imieniu prezesa SEP
Sławomira Cieślika i Zarządu Głównego SEP, wiceprezes Marek
Grzywacz,
reprezentant Pani
Prezydent Zabrza Małgorzaty Mańki-Szulik,
w imieniu prezydenta
Bytomia Mariusza Wołosza, Sekretarz Miasta Mirosław Luks,
w imieniu Starosty
Powiatu Gliwickiego Włodzimierza Gwiżdża, Naczelnik Wydziału
Zarządzania
Kryzysowego Starostwa, Izabela Czupryna,
w imieniu Dziekana
Wydziału Elektrycznego, Prodziekan dr inż. Marcin Szczygieł,
dziekan Rady Prezesów
SEP, kol. Waldemar Olczak,
przewodniczący
Centralnej Komisji Historycznej SEP, kol. Piotr Szymczak.
prezes Oddziału Zagłębia
Węglowego SEP w Katowicach, kol. Mariusz Saratowicz,
prezes Oddziału
Częstochowskiego SEP, kol. Marek Gała,
prezes Oddziału
Bielsko-Bialskiego SEP, kol. Rajmund Szostok,
prezes Oddziału
Radomskiego SEP, kol. Marek Grzywacz,
prezes Oddziału
Opolskiego SEP, kol. Ryszard Bieniak,
wiceprezes Rady Śląskiej
Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, kol. Józef
Kluska,
prezes Polskiego
Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, prof. Krzysztof
Kluszczyński,
prezes Stowarzyszenia Elektrotechników
Polskich w Republice Czeskiej, kol. Tadeusz Toman.
Prezes Oddziału
Gliwickiego SEP Marcin Fice z radością odebrał liczne wyrazy
uznania,
listy gratulacyjne, poetyckie, magiczne i naukowe życzenia oraz
wspaniałe
podarunki.
Kolejnym punktem uroczystości
było wręczenie odznaczeń i medali.
W następnej części gali Złoty Sponsor
uroczystości, prezes firmy Energo-Complex zaprezentował profil
działalności
przedsiębiorstwa oraz przedstawił projekty realizowane przez jego
firmę.
Oficjalną część uroczystości zwieńczyły referaty okolicznościowe.
Pierwsza
prelekcja kol. prof. Jana Popczyka pt. „Transformacja
Energetyczna a 70-lecie
Oddziału Gliwickiego SEP” dotyczyła obrazu obecnej sytuacji
Polski i świata w
obliczu zbliżającego się kryzysu energetycznego. Z kolei kol. dr inż.
Krzysztof
Konopka wygłosił prelekcję na temat „Elektrotechnologie,
Przemysł 4.0 i
Elektrociepłownictwo w aspekcie Transformacji Energetycznej”.
|
Uroczystość
Jubileuszu 70-lecia Oddziału Gliwickiego SEP
Następnie prezes kol.
Marcin Fice zaprosił wszystkich na spotkanie koleżeńskie i uroczystą
kolację.
Z archiwum OGl SEP:
Kol. Tadeusz
Toman i kol. Marcin Fice podczas Jubileuszu 70-lecia Oddziału
Gliwickiego SEP
Uroczyste
spotkanie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w
Republice Czeskiej w
Nawsiu – 20.10.2023 r.
W
piątek 20.10.2023 r.
odbyło się w Domu PZKO w Nawsiu uroczyste spotkanie członków
Stowarzyszenia
Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP),
organizacji branżowej
skupiającej elektryków-Polaków z Zaolzia. W
spotkaniu wzięła udział delegacja
Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich w
składzie:
przewodniczący kol. Tomasz Fice i sekretarz kol. Tomasz Kraszewski i
przewodniczący Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia
Elektryków Polskich
kol. Rajmund Szostok. Referat z okazji jubileuszu wygłosił
przewodniczący SEP,
kol. Tadeusz Toman.
Artykuł
o imprezie ukazał się w „Śląskich Wiadomościach
Elektrycznych”, numer 6/2023: –
Wybraliśmy się z wizytą do kolegów ze
Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice
Czeskiej. Do miejscowości
Návsí udali się Marcin Fice i Tomasz Kraszewski,
aby podtrzymywać tradycję i
współpracę koleżeńską ze Stowarzyszeniem w Republice
Czeskiej (SEP w RC). Do
Návsí przyjechał również Rajmund
Szostok – prezes Oddziału Bielsko-Bialskiego
SEP. Dla kolegów z SEP w RC było to spotkanie sprawozdawcze
dzięki czemu
mogliśmy się dowiedzieć o działalności Stowarzyszenia. Kol. Tadeusz
Toman,
przewodniczący SEP w RC, przywitał gości, a następnie po wymianie
uprzejmości i
upominków, przedstawił podjęte w ostatnim czasie działania w
Stowarzyszeniu.
Warto dodać, że współpraca z naszym oddziałem zaowocowała
tłumaczeniem
wybranych czeskich aktów prawnych dotyczących uprawnień z
pracą z urządzeniami
i instalacjami elektrycznymi. Tłumaczenia powstały dzięki kol.
Szymonowi
Ciurze. Po części sprawozdawczej rozpoczęły się gwarne dyskusje o pracy
elektryków w Czechach i Polsce, obowiązujących przepisach i
konieczności
posiadania świadectw kwalifikacyjnych. O działaniach SEP można poczytać
na
stronie internetowej: www.coexistentia.cz/SEP.
Spotkanie zorganizowane było w Domu Polskiego Związku
Kulturalno-Oświatowego
(PZKO). Budynek z zewnątrz niepozorny, ale wnętrze skrywało niezwykłą
atmosferę
pełną historii i kultury. Nastrajało to do wspomnień i opowieści o
historii
Polaków zamieszkujących tereny Zaolzia (Śląska
Cieszyńskiego), regionu pełnego
fascynujących wydarzeń i kulturowych amalgamatów.
Wspomnienia te sięgały XIX
w., choć najwięcej ciekawostek mogliśmy usłyszeć o czasach minionej
epoki sowieckiej.
Bardzo dziękujemy kolegom ze Stowarzyszenia Elektrotechników
Polskich w
Republice Czeskiej za gościnę. Artykuł uzupełniły dwa
zdjęcia.
Referat
przedstawiony podczas uroczystego spotkania Stowarzyszenia
Elektrotechników
Polskich (SEP) w Nawsiu – 20.10.2010 r.
Stowarzyszenie
Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej jest
stowarzyszeniem
obywatelskim, które grupuje Polaków
z wykształceniem elektrotechnicznym,
którzy są zainteresowani o podnoszenie swojej wiedzy w
dziedzinie
elektrotechniki. Stwarza warunki przekazywania informacji technicznych,
naukowych i ekonomicznych w formie wykładów, szkoleń,
wystaw, poradnictwa,
działalności wydawniczej i tłumaczeniowej. Współpracuje
z podobnymi
organizacjami elektrotechnicznymi w Rzeczypospolitej Polskiej i
Republice
Czeskiej. Organizuje życie towarzyskie członków SEP.
Spotkania i prelekcje
przebiegają w siedzibie Emtestu w Czeskim Cieszynie na ulicy
Hrabińskiej.
Wykaz
imprez od ostatniego uroczystego
spotkania SEP, które odbyło się 5.4.2019 r. w siedzibie PZKO
w
Hawierzowie-Suchej przedstawia się następująco:
prelekcja
Jana Bazgiera na temat zasilania trakcji elektrycznej –
21.6.2019 r.,
wycieczka
na Kozubową, udział wzięły trzy osoby – 18.10.2019 r.,
spotkanie
przedświąteczne SEP – 19.12.2019 r.,
udział
w spotkaniu noworocznym Oddziału Gliwickiego SEP (13.1.2020 r.),
zebranie
członkowskie SEP, uchwalono zmiany w statucie, które
zaakceptował Sąd
Wojewódzki, organem statutowym jest 3-osobowe gremium w
składzie: Tadeusz
Toman, Tomasz Stopa i Tadeusz Parzyk – 14.2.2020 r.,
w
związku z pandemią COVID byliśmy zmuszeni ograniczyć działalność,
przebiegały
spotkania zarządu SEP – 21.5.2020 r., 17.12.2020 r.,
zebranie
członkowskie SEP – 15.4.2021 r.,
spotkanie
członkowskie z prelekcją Tomasza Stopy – 21.10.2021 r.,
prelekcja
Bogusława Kalety „Matematyka – niezbędne narzędzie
elektrotechniki” –
21.11.2021 r.,
udział
w spotkaniu noworocznym Oddziału Gliwickiego SEP (31.1.2022 r.),
zebranie
członkowskie, omawiano informacją o konieczności przedłużenia umowy nt.
siedziby
SEP w ZG PZKO, umowa nie była przedłużona – 17.2.2022 r.,
prelekcja
Tadeusza Tomana na temat nowej ustawy 250/2022 r. – 19.5.2022
r.,
spotkanie
członkowskie i zebranie zarządu SEP – 13.10.2022 r.,
zebranie
członkowskie SEP – 8.12.2022 r.,
Tadeusz
Toman wziął udział w spotkaniu noworocznym w Gliwicach –
17.1.2023 r.,
zebranie
zarządu i spotkanie członkowskie SEP – 9.2.2023 r.,
spotkanie
koleżeńskie członków SEP – 16.3.2023 r.,
zebranie
zarządu i komisji rewizyjnej SEP – 21.9.2023 r.,
Tadeusz
Toman i Tadeusz Parzyk wzięli udział w spotkaniu z okazji 75-lecia
Oddziału
Gliwickiego SEP – 22.9.2023 r.
Stowarzyszenie
Elektrotechników Polskich w RC wydało 8 numerów
Biuletynu Internetowego SEP –
45 (2029), 46 + 47 (2020 r.), 48 + 49 (2021 r.), 50 (2022 r.), 51 + 52
(2023
r.). Wydaliśmy również przepisy obowiązujące w Republice
Czeskiej: ustawę nr
250 z 2021 roku i rozporządzenia rządu 190 i 194 z 2023 roku w języku
polskim.
Zebranie członkowskie SEP – 11.1.2024 r.
W
czwartek 11.1.2024 r. odbyło się w Czeskim Cieszynie zebranie zarządu
Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice
Czeskiej (SEP). W
programie omówiono plan pracy SEP na 2024 rok oraz stan
budżetu stowarzyszenia.
Sprawozdanie finansowe za 2023 rok będzie przekazane do Urzędu
Skarbowego w
Karwinie. Głównym tematem obrad było przygotowanie delegacji
na Spotkanie
Noworoczne Stowarzyszenia Elektryków Polskich w
Bielsku-Białej i Spotkanie
Noworoczne Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach.
Spotkanie Noworoczne SEP w Bielsku-Białej
–
19.1.2024 r.
Spotkanie odbyło się w Domu Przyjęć BARTEK na
ulicy Kryształowej w
Bielsku-Białej. Program spotkania był następujący: 1) przywitanie
gości, 2)
uroczysty obiad, 3) informacja o bieżącej działalności Oddziału
Bielsko-Bialskiego SEP, 4) wystąpienia zaproszonych gości, 5) toast
– życzenie
noworoczne, 6) występ artystyczny, 7) poczęstunek, spotkanie
koleżeńskie.
Sprawozdanie z działalności oddziału przedstawił prezes
Bielsko-Bialskiego
Oddziału SEP, kol. Rajmund Szostok. Stowarzyszenie
Elektrotechników Polskich w
Republice Czeskiej reprezentowali kol. Tadeusz Toman i kol. Władysław
Drong.
Podczas krótkiego wystąpienia przekazaliśmy naszym gościom
życzenia noworoczne
i podarunki „Kalendarz Śląski 2024“ i śpiewnik
pieśni ludowych.
|
|
Spotkanie Noworoczne SEP w Gliwicach –
26.1.2024
r.
Spotkanie odbyło się w Domu Naczelnej Organizacji
Technicznej na
ulicy Górnych Wałów w Gliwicach. Program
spotkania obejmował: powitanie,
sprawozdanie z działalności, wystąpienia gości i program
kulturalny.
Niestety Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w
Republice Czeskiej nie
mogło skorzystać z zaproszenia. Wysłaliśmy dla naszych gości podarunek
–
„Kalendarz Śląski 2024“.
Instalacja elektryczna dotycząca urządzeń
elektrycznych wysokiego
napięcia (nad 1 kV AC)
W
Republice Czeskiej obowiązują europejskie normy techniczne
z niektórymi
dodatkami narodowymi. Spełnienie norm technicznych jest wymagane u
nowych
instalacji. Dla starych, zainstalowanych według poprzednich
przepisów, możliwe
są odstępstwa, jednak wymagania norm stanowią minimalne warunki
bezpieczeństwa.
Obowiązują
następujące normy techniczne:
Norma
techniczna |
System |
Tekst
normy |
ČSN
33 3201 |
33
3201 |
Urządzenia
elektryczne powyżej AC 1 kV – Elektrická
instalace nad AC 1 kV (11/2002) |
ČSN
EN 61936-1 |
33
3201 |
Urządzenia
elektryczne powyżej AC 1 kV – Część 1: Podstawowe wymagania
– Elektrická instalace nad AC 1 kV
– Část 1: Všeobecná pravidla
(12/2011) |
ČSN
EN 50522 |
33
3201 |
Uziemianie
urządzeń elektrycznych powyżej AC 1 kV – Uzemňování
elektrických instalací nad 1 kV (12/2011) |
ČSN
EN 61243-1 |
35
9724 |
Prace
pod napięciem, próbnik napięcia – Część 1: Typu
pojemnościowego dla użycia przy napięciu zmiennym powyżej 1 kV
– Práce pod napětím,
zkoušečky napětí – Část 1:
Kapacitního typu pro použití při
střídavém napětí nad 1 kV
(01/2006) |
ČSN
EN 50341-1 ed.2 |
33
3300 |
Przewody
do linii napowietrznych powyżej AC 1 kV – Część 1:
Ogólne wymagania – Wspólne specyfikacje
– Elektrická venkovní
vedení s napětím nad AC 1 kV –
Část 1: Obecné požadavky –
Společná specifikace (11/2013) |
ČSN
EN 50110-1 ed.3 |
33
3100 |
Obsługa
i praca na urządzeniach elektrycznych – Część 1:
Ogólne wymagania – Obsluha a
práce na elektrických
zařízeních – Část 1:
Obecné požadavky (05/2015) |
ČSN
EN 60076-7 |
35
1001 |
Transformatory
mocy – Część 7: Instrukcja do odciążania olejowego
transformatora mocy – Výkonové
transformátory – Část 7: Směrnice pro
zatěžování olejových
výkonových transformátorů (04/2007) |
ČSN
EN 60076-11 |
35 1001 |
Transformatory
mocy – Część 11: Transformatory powietrzne – Výkonové
transformátory – Část 11:
Suché transformátory (03/2005) |
ČSN
EN 62271-1 |
35 4205 |
Wysokonapięciowe
urządzenia przyłączeniowe i sterowania – Część 1:
Wspólne instrukcje – Vysokonapěťová
spínací a řídicí
zařízení – Část 1:
Společná ustanovení (07/2009) |
ČSN
EN 62271-1 ed.2 |
35 4205 |
Wysokonapięciowe
urządzenia przyłączeniowe i sterowania – Część 1:
Wspólne instrukcje dla przełącznic i urządzeń sterowania
prądu zmiennego – Vysokonapěťová
spínací a řídicí
zařízení – Část 1:
Společná ustanovení pro
spínací a řídicí
zařízení střídavého proudu
(03/2018) |
ČSN
EN 62271-103 |
35 4205 |
Wysokonapięciowe
urządzenia przyłączeniowe i sterowania – Część 103:
Przełącznice dla prądu zmiennego powyżej 1 kV do 52 kV włącznie
– Vysokonapěťová
spínací a řídicí
zařízení – Část 103:
Spínače pro jmenovitá napětí nad 1 kV
do 52 kV včetně (03/2017) |
ČSN
EN 60271-200 |
35 7181 |
Wysokonapięciowe
urządzenia przyłączeniowe i sterowania – Część 200:
Rozdzielnice z metalową osłoną na prąd zmienny dla napięć
znamionowych powyżej 1 kV do 52 kV włącznie – Vysokonapěťová
spínací a řídicí
zařízení – Část 200: Kovově
kryté rozvaděče na střídavý proud pro
jmenovitá napětí nad 1 kV do 52 kV včetně (06/2012) |
ČSN
EN 60271-202 |
35 7616 |
Wysokonapięciowe
urządzenia przyłączeniowe i sterowania – Część 202:
Transformatory blokowe VN/NN – Vysokonapěťová
spínací a řídicí
zařízení – Část 202:
Blokové transformátory VN/NN (04/2014) |
Opracował
Tadeusz Toman
Przewody uziemiające w energetyce
Przewód uziemiający
jest najbardziej narażonym elementem układu uziemiającego. Przechodząc
z powietrza do ziemi, jest szczególnie narażony na
korozję – przede
wszystkim w części podziemnej tuż przy granicy środowisk
powietrze-ziemia. W
części napowietrznej w skrajnych przypadkach może być narażony na
uszkodzenia
mechaniczne. A ponieważ stanowi bezpośrednie połączenie uziemianej
instalacji
z układem przewodów w ziemi to może przewodzić
prądy zwarciowe lub prądy
pioruna o bardzo dużej wartości. Do ochrony przewodów
uziemiających przed
skutkami korozji należy stosować rękawy ochronne na odcinku przejścia
z powietrza do ziemi, na przykład na odcinku 30 cm w części
nadziemnej i
50 cm w części podziemnej. Do uzyskania odpowiedniej zdolności
odprowadzania
prądów zwarciowych przewody uziemiające powinny
charakteryzować się odpowiednim
przekrojem.
Minimalne wymiary przewodów do budowy
uziemień zależne są od zastosowanego materiału i określone w normach
technicznych, na przykład EN 50522 (Uziemienie instalacji
elektroenergetycznych
prądu przemiennego o napięciu wyższym niż 1 kV). Bardziej
szczegółowe zapisy są
w EN 62305-3 (Ochrona odgromowa – Część 3: Uszkodzenia
fizyczne obiektów i
zagrożenie życia), EN 62361-2 (Elementy urządzenia piorunochronnego
– Część 2:
Wymagania dotyczące przewodów i uziomów) i EN
62361-1 (Elementy urządzenia
piorunochronnego – Część 1: Wymagania dotyczące
elementów połączeniowych).
Zgodnie z wyżej wymienionymi normami przewody uziemiające
powinny być
wykonane z następujących materiałów: a) miedzi Cu o
przekroju 50 mm2,
b) stali pomiedziowanej StCu – 50 mm2,
c) stali ocynkowanej ogniowo
StZn – 90 mm2 lub d) stali nierdzewnej
StSt – 100 mm2.
W praktyce, szczególnie w obiektach
energetycznych, stosowane są najczęściej przewody o znacznie większych
przekrojach. Grupy energetyczne posiadają własne wytyczne do
projektowania i
budowy układów uziemiających. Najpopularniejszym rozmiarem
dla przewodów
stalowych z powłokami ochronnymi jest obecnie 30x5 mm, a zatem
przekrój
150 mm2, który jest niemal dwukrotnie
większy niż minimalny wymagany
przez normy. Na stacjach elektroenergetycznych mogą być wymagane
jeszcze
większe przekroje ze względu na spodziewane prądy zwarciowe.
Ochrona od porażeń w instalacjach elektrycznych
Artykuł omawia
wymagania stawiane przewodom ochronnym PE i przewodom ochronnym
wyrównawczym.
Każdy obwód instalacji elektrycznych i oświetleniowych
powinien być wyposażony
w przewód ochronny PE, który podłączony będzie do
zacisku uziemiającego.
W instalacjach elektrycznych należy
stosować oddzielny przewód ochronny i neutralny, w obwodach
rozdzielczych i
odbiorczych. Wymóg ten oznacza, że nawet w obwodach,
które zasilają odbiorniki
o izolacji podwójnej lub wzmocnionej poprzez gniazda
wtykowe, czy przyłączane
bezpośrednio, na przykład oprawy oświetleniowe, należy prowadzić
przewód
ochronny do odbiorników, mimo że go nie podłączamy
bezpośrednio do gniazda czy
odbiornika. W instalacjach elektrycznych nie należy stosować układu
sieci TN-C.
Definicje dotyczące przewodów ochronnych,
podane w normie ČSN 33 2000-5-54 (EN 60364-5-54) –
Instalacje elektryczne
niskiego napięcia, Część 5-54: Dobór i montaż wyposażenia
elektrycznego,
uziemienia, przewody ochronne i przewody połączeń ochronnych, są
następujące: przewód ochronny –
przewód przeznaczony do celów bezpieczeństwa, na
przykład do ochrony przed
porażeniem elektrycznym, przewód ochronny
wyrównawczy – przewód ochronny
przeznaczony do połączenia ekwipotencjalnego ochronnego. Izolacja żyły
przewodu
ochronnego PE powinna mieć kolor żółto-zielony.
Wymagania dla przewodów ochronnych PE
zgodnie z podaną normą są następujące: Przekrój
każdego przewodu
ochronnego powinien spełniać warunki samoczynnego wyłączenia zasilania
wymagane
według ČSN 33 2000-4-41 (EN 60364-4-41) i przewód ten
powinien wytrzymać
spodziewany prąd zwarciowy. Przekrój przewodu ochronnego
powinien być albo
obliczany zgodnie z 543.1.2 danej normy albo dobrany zgodnie
z tablicą 54.3 danej normy. W innym wypadku powinny być wzięte
pod uwagę
wymagania podane w 54.1.3 danej normy.
Minimalny przekrój odpowiadającego
przewodu ochronnego (mm2)
Przekrój
przewodów fazowych S (mm2) |
Jeżeli
przewód ochronny jest z tego samego materiału co
przewód fazowy (mm2) |
Jeżeli
przewód ochronny nie jest z tego samego materiału
co przewód fazowy (mm2) |
S
< = 16 |
S |
k1
/ k2 x S |
16
< S < = 35 |
16 |
k1
/ k2 x 16 |
S
< = 35 |
S
/ 2 |
k1
/ k2 x S / S |
k1 jest
wartością k dla przewodu fazowego, otrzymaną według załącznika
A normy ČSN
33 2000-4-43 (EN 384-4.43), tablica 43A, zgodnie z rodzajem
materiału
przewodu oraz izolacji,
k2 jest
wartością k dla przewodu ochronnego, dobranego odpowiednio
według tablic
od A54.2 do A54.6.
Bez względu na wyniki podane w normie lub
wyniki obliczeń, przekrój poprzeczny przewodu / żyły
ochronnej PE nie może być
mniejszy niż: 2,5 mm2 miedź / 16 mm2
aluminium w przypadku
stosowania ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi, 4,0
mm2 miedź / 16 mm2
aluminium w przypadku niestosowania ochrony przed
uszkodzeniami mechanicznymi. Norma ČSN EN 33 2000-5-54 dopuszcza
stosowanie
przewodu ochronnego wspólnego dla dwóch lub
więcej obwodów pod warunkiem
spełnienia określonych wymagań.
Przewody
ochronne mogą składać się z:
a) żył w przewodach wielożyłowych, b) izolowanych lub gołych
przewodów
prowadzonych we wspólnej osłonie z przewodami
fazowymi, c) ułożonych na
stałe przewodów gołych lub izolowanych, d) metalowych powłok
kabli, ekranów
kabli, pancerzy kabli, przewodów plecionych,
przewodów koncentrycznych,
metalowych rur instalacyjnych, podlegającym warunkom ustalonym w normie.
Według podanej normy następujące części metalowe
nie są dopuszczone do stosowania jako przewód ochronny lub
jako przewody
ochronne wyrównawcze: a) metalowe rury wodociągowe, b) rury
zawierające
łatwopalne gazy lub płyny, c) części konstrukcyjne narażone na
naprężenia
mechaniczne w czasie normalnej pracy, d) giętkie lub sprężyste metalowe
kanały,
chyba że są zaprojektowane do tych celów, e) giętkie części
metalowe, elementy
podtrzymujące oprzewodowania, f) korytka instalacyjne i drabinki
instalacyjne.
Aby ochrona od porażeń przez samoczynne wyłączenie zasilania była
skuteczna,
wymagana jest ciągłość przewodów ochronnych.
Przekrój przewodów
ochronnych wyrównawczych,
które są przeznaczone do ochronnego połączenia
ekwipotencjalnego, zgodnie
z ČSN 33 2000-4-41, i które są połączone
z głównym zaciskiem
uziemiającym, nie powinien być mniejszy niż: 6 mm2
miedź, lub 16 mm2
aluminium, lub 50 mm2 stal.
Przewód ochronny wyrównawczy łączący
dwie
części przewodzące dostępne powinien mieć przewodność nie mniejszą niż
przewód
ochronny o mniejszym przekroju, przyłączony do części przewodzących
dostępnych.
Prawidłowy dobór przewodów
ochronnych i
przewodów ochronnych wyrównawczych wpływa na
bezpieczeństwo instalacji
elektrycznych, szczególnie na ochronę od porażeń. Niestety
zarówno projektanci
jak i monterzy popełniają błędy przy doborze i montażu tych
przewodów, czego
przyczyną między innymi jest nieznajomość przepisów i norm.
Dokumentacja techniczna – symbol
oznakowania CE
Każdego producenta
prawo obliguje do przygotowania dokumentacji technicznej przed
wprowadzeniem
produktu do obrotu. Należy zapewnić dostępność dokumentacji technicznej
dla
organów państwowej inspekcji pracy i po wprowadzeniu
produktu do obrotu
przechowywać dokumentację techniczną przez 10 lat od daty wprowadzenia
produktu
do obrotu. Dokumentacja techniczna jest niezbędna, aby wykazać, że
produkt
spełnia zasadnicze wymagania oraz uzasadnić i umotywować w ten
sposób
deklarację zgodności Unii Europejskiej. Dokumentacja jest
również niezbędna,
aby produkt można było opatrzyć oznakowaniem CE.
Dokumentacja techniczna powinna zawierać
co najmniej: a) nazwę i adres producenta lub jego upoważnionych
przedstawicieli, b) krótki opis produktu, c)
sposób identyfikacji produktu, na
przykład numer seryjny, d) nazwy i adresy zakładów
uczestniczących w
projektowaniu i produkcji produktu, e) nazwę i adres notyfikowanej
jednostki
zaangażowanej w ocenę zgodności produktu, f) informację o
przeprowadzonej
procedurze oceny zgodności, g) deklarację zgodności Unii Europejskiej,
h)
etykietę i instrukcję używania, i) informację o odpowiednich przepisach
prawnych, z którymi produkt jest zgodny, j)
wskazanie norm technicznych,
z którymi produkt jest zgodny, k) wyniki
testów.
Oznakowanie CE jest potwierdzeniem
spełnienia wymagań wszystkich mających zastosowanie dyrektyw. Poprzez
umieszczenie tego oznakowania na wyrobie producent wskazuje, że produkt
spełnia
mające zastosowanie wymagania wynikające niekiedy z kilku
dyrektyw. Należy
pamiętać, że CE nie jest znakiem zgodności z normą, ani
znakiem bezpieczeństwa,
ani znakiem jakości. Kontrola przez państwową inspekcję pracy jest
podejmowana
wyrywkowo, gdy wyrób już jest umieszczony na rynku. Kontrole
dzielą się na
planowe oraz podejmowane na skutek sygnału otrzymanego od
konsumentów,
konkurentów lub organizacji branżowej.
|
Rys.
Symbol oznakowania CE
Śledzenie wzroku na podstawie obrazu
z kamery
– projekt algorytmów i ich porównanie
Miesięcznik
„INPE“ nr 285/2023 zamieścił artykuł Marcela
Siwiela i inż. Jana Wyrwicza
z Wydziału Elektrycznego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu
Technologicznego w Szczecinie na temat algorytmu wyszukującego pozycję
źrenicy
względem oka na podstawie przesyłanej na żywo informacji wizualnej.
Komputerowe
metody śledzenia wzroku nie są
niczym nowym dla współczesnej technologii informatycznej
Rozwój technologii
śledzenia wzroku ma także stronę praktyczną, a przedsiębiorstwa
wykorzystują je
do celów komercyjnych. Pierwsze eye-trackery powstały w XIX
wieku – jeszcze
przed erą współczesnych komputerów. Wraz
z postępującą rewolucją informatyczną
badania kierunku spojrzenia przeprowadzano przy użyciu nakładanych na
głowę
urządzeń wykrywających pozycję źrenicy ochotnika. Metody te mają jednak
ograniczone zastosowanie z uwagi na potrzebę założenia
urządzenia na głowę
badanego, które krępuje jego ruchy i wpływa na wynik badań.
Dlatego obecnie
przeprowadza się dokładne zbieranie danych metodami nieinwazyjnymi.
Zasada
działania algorytmu opiera się na
wielostopniowym procesie analizy obrazu w poszukiwaniu
obiektów o coraz wyższym
stopniu szczegółowości. Na początku algorytm
próbuje znaleźć pozycje twarzy
oraz w jej obrębie oczu, korzystając z kaskady Haara.
Następnie, dzięki
segmentacji kolorów, obraz jest przekształcany, co skutkuje
małymi zmianami,
gdy pojawi się różnica jasności. Kolejno obraz jest
wyszarzany i poddawany
binaryzacji. Wymierzony kierunek spojrzenia zależny jest od pozycji
źrenicy w
przestrzeni oka. W celu jego znalezienia, wykryte oko algorytm dzieli
na
dziewięć części (rys.1), korespondujących z rejonami, w
których pojawić się
może źrenica.
Algorytm
zakładający stałą kolejność
sprawdzanych rejonów może okazać się jednak nieefektywny,
gdyż w każdej
interakcji jego działania program musiałby sprawdzać po kolei każdy
segment
obrazu do momentu znalezienia źrenicy. W tym celu zastosowano jego
optymalizację, bazującą na prawdopodobieństwie wystąpienia źrenicy w
danym
obszarze. Jest ono wyliczane na podstawie jego wcześniejszej pozycji.
Zamiast
prostej dwupętlowej konfiguracji poszukiwań, o takiej kolejności
przeszukiwanych rejonów, algorytm nadaje priorytet miejscom,
w których źrenica
pojawia się najczęściej. Zakłada przy tym takie samo prawdopodobieństwo
wystąpienia źrenicy w każdym z rejonów oka. Wraz
z kolejnymi
interakcjami, nadaje coraz większą wagę każdemu
z obszarów, w których badany
umieścił swój wzrok. Następnie, korzystając z tych
parametrów, modyfikuje
kolejność poszukiwań, tak aby na początku sprawdzać miejsca, w
których źrenica
pojawiła się już wcześniej (rys.2).
W toku
działania programu poprawnie
rozpoznanych zostało ok. 95% klatek. Najlepiej algorytm sprawdzał się w
identyfikowaniu pozycji źrenicy znajdującej się pośrodku oka. Najgorzej
radził
sobie natomiast próbując rozpoznać pozycję oka przy
spoglądaniu w dół gdzie
skuteczność algorytmu wyniosła ok. 80%.
W celu
sprawdzenia działania programu
został on przetestowany na stanowisku złożonym z komputera PC
i kamery
internetowej, pobierając obraz na żywo. Dla wariantu algorytmu nie
biorącego
pod uwagę prawdopodobieństwa wystąpienia źrenicy w danym miejscu,
średni czas
potrzebny na lokalizację jej umiejscowienia wyniósł t = 0,12
s Gwarantuje to
odświeżanie pozycji źrenicy średnio osiem razy na sekundę. W przypadku
zastosowania wariantu, biorącego pod uwagę wcześniejszy kierunek
spojrzenia
badanego, czas obliczania jednej interakcji spadł do t = 0,03 s Wzrost
wydajności tego stopnia pozwala na płynne działanie algorytmu pracy
z kamerami o częstotliwości odświeżania wynoszącej nawet 60 Hz.
|
Rys.
1. Rejony
klasyfikacyjne dla pozycji źrenicy
|
Rys 2. Kolejność poszukiwań oraz zakładane prawdopodobieństwo wystąpienia źrenicy.
Po lewej: w momencie uruchomienia algorytmu,
po
prawej: w czasie jego trwania, gdy badany przez
znaczną jego część spoglądał w lewo i na wprost
Bezpieczeństwo podczas projektowania medycznych
urządzeń elektrycznych
Projektując
współczesne urządzenia medyczne należy przede wszystkim
zwrócić uwagę na kilka
czynników: kompetencje inżynierskie, wiedzę medyczną, a co
najważniejsze:
bezpieczeństwo i ergonomię pracy pacjenta i lekarza. Jeśli personel
pracujący z osobą
badaną lub rehabilitowaną nie będzie miał zapewnionego bezpieczeństwa,
wówczas
może dojść do uszczerbku na zdrowiu nie tylko rekonwalescenta, ale
również osób
sprawujących nad nim opiekę podczas pobytu w placówce
zdrowia. Wiele urządzeń
medycznych działa z wykorzystaniem energii elektrycznej,
która jest
niezbędna do ich prawidłowego funkcjonowania. Należy jednak
zwrócić uwagę, że w
obliczu źle zaprojektowanego i zbudowanego urządzenia może dojść do
niepożądanych skutków wywołujących uszczerbek na zdrowiu.
Artykuł
na ten temat zamieścił „INPE –
miesięcznik SEP“, numer 286-287/2023 r.
Autorami artykułu są Michał Cichowicz i Piotr Strobejko
ze Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w
Szczecinie,
Marlena Cichowicz-Szatkowska ze Szpitala Uniwersyteckiego w
Zielonej Górze
i Iwo Stopa z Instytutu Nauk Prawnych, Wydziału Prawa i
Administracji
Uniwersytetu Zielonogórskiego. Prezentujemy obszerne
fragmenty tego artykułu.
Coraz
więcej aparatów medycznych wymaga
wyposażenia w dostęp do źródła energii elektrycznej. Należą
do nich np.:
rozruszniki serca, protezy biomechaniczne, egzoszkielety, sprzęt
medyczny do
wykonywania zabiegów rehabilitacyjnych, sprzęt medyczny do
przeprowadzania
badań np. tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego,
ultrasonografii,
elektrokardiogramu, czy roboty medyczne do przeprowadzania trudnych
zabiegów
operacyjnych. Należy się zastanowić, czy każde z przytoczonych
urządzeń
jest urządzeniem bezpiecznym, czyli zapewniającym bezpieczeństwo
pacjentowi i
lekarzowi. Zgodnie z normą IEC 60601 medyczne urządzenie
elektryczne to
urządzenie elektryczne przeznaczone do leczenia, monitorowania lub
diagnozy
pacjentów, zasilane przez nie więcej niż jedno złącze
zasilające, które nie
musi wchodzić w styczność fizyczną lub elektryczną z pacjentem
lub
przesyłać energię do lub od pacjenta. Urządzenia tego typu wyposażone
są często
w medyczne systemy elektroniczne, które także zdefiniowano w
normie IEC 60601
jako przyłącze sprzętu w ramach którego co najmniej jedna
część jest sklasyfikowana
jako elektryczne urządzenie medyczne, które według wskazań
producenta ma być
połączone przy pomocy złącza funkcjonalnego lub wielogniazdowego
rozgałęźnika.
Norma
IEC 60601 zawiera nie tylko
definicje związane z elektrycznym sprzętem medycznym. Opisane
są w niej
przede wszystkim kryteria projektowe dla produkcji urządzeń medycznych
bezpiecznych pod kątem mechanicznym i elektrycznym, a co najważniejsze
–
projektant tego typu urządzeń zostaje obciążony koniecznością
zrozumienia
redukcji ryzyka dla osoby korzystającej z tego urządzenia. Do
takich osób
należą zarówno pacjent jak i użytkownik, czyli osoba inna
niż pacjent, np.
lekarz, fizjoterapeuta, pielęgniarka, itp.
Wiele
problemów występuje w oparciu o
niewłaściwe podejście do rozwiązania problemu. W 2018 roku Matthew B.
Boyd
przeprowadził badanie opisujące, dlaczego urządzenia medyczne zawodzą.
W wyniku
tego badania wykazano, że ok. 75 % przedsiębiorstw zajmujących się
sprzętem
medycznym zawodzi, ponieważ projekty realizowane są przez
niekompetentne
zespoły osobowe. Nie jest możliwe, aby specjalistyczny sprzęt został
zaprojektowany tylko przez inżynierów lub tylko przez osoby
ze sektora
medycznego, ponieważ każdy z tych sektorów
wzajemnie się uzupełnia.
Kolejnym problemem są nieprzeprowadzone lub niewłaściwie przeprowadzone
testy
urządzeń medycznych, które wchodzą na rynek. Badania powinny
być przeprowadzane
w ośrodkach, które wykonują ekspertyzy urządzeń medycznych
od wielu lat, co
daje pewnego rodzaju gwarancję, że urządzenie będzie bezpieczne, gdyż
przeszło
rygorystyczne testy. Należy również zwrócić uwagę
na materiał wykonania
urządzeń. Wielu producentów często redukuje koszty produkcji
sprzętu stosując
gorszej jakości materiały i zwracając uwagę jednocześnie na sprzedaż.
Ponadto
przedsiębiorcy rzadko decydują się na kontrolę jakości urządzeń sprzętu
medycznego. Nie zawsze jednak winny wszystkiemu jest producent sprzętu.
Zdarza
się, że problem występuje po stronie użytkownika, gdy ten np.
wykorzystuje
podczas pracy dodatkowe komponenty, które nie są zgodne
ze zaleceniami
producenta. Powinno się stosować dedykowane elementy wymienne dla
danego
urządzenia, o których mówi jego producent, gdyż
nieodpowiednie komponenty mogą
spowodować niepożądane skutki w wyniku pracy z urządzeniem
medycznym.
Należy również zwrócić uwagę na okresy przeglądu
urządzeń medycznych, aby
specjalistyczny serwis wykonał niezbędne kontrole lub naprawy w
koniecznych
okresach przewidzianych przez producenta. Ostatnim istotnym czynnikiem
są
urządzenia i akcesoria jednorazowego użytku, które
użytkownicy lub pacjenci
wykorzystują wielokrotnie.
IEC
60601-1 zawiera wymagania ogólne
dotyczące bezpieczeństwa podstawowego oraz funkcjonowania zasadniczego
takich
urządzeń. Normy tej jednak nie wolno stosować do urządzeń do
diagnostyki in
vitro (IEC 61010), wszczepianych implantów medycznych (ISO
14708) oraz
rurociągów gazów medycznych (ISO 7396-1).
Regulacje ogólne znajdujące się w
normie IEC 60601-1 dotyczą: izolacji elektrycznej
– urządzenia medyczne
powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby izolować
pacjentów i personel
medyczny od niebezpiecznych źródeł energii elektrycznej.
Izolacja może być
osiągnięta poprzez stosowanie odpowiednich materiałów,
układów izolacyjnych i
oznaczeń, ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym
– standard IEC
60601 wymaga zastosowania różnych środków ochrony
przed porażeniem prądem
elektrycznym, takich jak podwójna izolacja, izolacja
wzmocniona, układy
odłączania niesprawnych części i różnicowe układy ochronne
RCD, odporności
na zakłócenia elektromagnetyczne –
urządzenia medyczne powinny być odporne
na zakłócenia elektromagnetyczne, takie jak fale radiowe,
pola
elektromagnetyczne czy wyładowania elektrostatyczne. Wymaga się
stosowania
odpowiednich układów ekranowania, filtrów oraz
procedur testowych, aby
zapewnić, że urządzenia nie będą zakłócać innych
systemów ani nie będą podatne
na zakłócenia zewnętrzne, wytrzymałości na warunki
środowiskowe –
urządzenia medyczne powinny być tak projektowane, aby wytrzymać
określone
warunki środowiskowe, takie jak temperatura, wilgotność, wibracje czy
wstrząsy.
Standard IEC 60601 określa wymagania dotyczące tych warunków
oraz
przeprowadzania odpowiednich testów wytrzymałościowych, bezpieczeństwo
użytkowania – urządzenia medyczne powinny być
ergonomiczne i bezpieczne w
użytkowaniu. Standard IEC 60601 określa wymagania dotyczące
etykietowania,
instrukcji obsługi, zabezpieczeń przed niezamierzoną zmianą ustawień
oraz
odpowiedniego oznakowania elementów interaktywnych.
Istotne
jest także przestrzeganie
przepisów i regulacji związanych z tego typu
urządzeniami, które występują
lokalnie w danym kraju lub regionie. Przytoczone w artykule problemy
pokazują
tylko częściowe ujęcie problemów, z jakimi zmaga
się współczesny rynek
elektryczny sprzętu medycznego.
Wpływ dwutlenku węgla ze spalania kopalin
energetycznych na ocieplanie klimatu
–
artykuł na ten temat zamieściły „Śląskie Wiadomości
Elektryczne“ 6/2023
autorstwa dr hab. Inż. Stefana Gierlotki z Polskiego Komitetu
Bezpieczeństwa w Elektryce SEP. Autor przedstawia w nim czynniki,
które
wpływają na efekt cieplarniany.
Klimat
jest zjawiskiem niestabilnym i
zawsze ulegał naturalnym zmianom. Zmiany klimatu, jego ocieplenia i
oziębienia,
to procesy całkowicie naturalne. Na przykład przed trzystu laty klimat
w
Europie był surowszy niż obecnie. Były również czasy, w
których było cieplej
niż dzisiaj. Obecnie ustalenie przyczyn ocieplenia klimatu nie jest tak
oczywiste. Ekolodzy za ocieplenie klimatu obwiniają energetykę
spalającą
węgiel, podczas którego to procesu wytwarza się dwutlenek
węgla.
Krótkofalowe
promieniowanie słoneczne,
docierające do Ziemi, odbija się od atmosfery i powierzchni litosfery.
Pozostała jego część jest pochłaniana przez Ziemię, a następnie
wysyłana z
powrotem do atmosfery w postaci ciepła, czyli promieniowania
podczerwonego.
Niektóre gazy występujące w troposferze odbijają jednak
z powrotem część
tego promieniowania, co prowadzi do powstania efektu cieplarnianego.
Proces ten
nazywany jest szklarniowym, gdyż odbijające promieniowanie gazy
zachowują się
jak szyba w szklarni. Do gazów cieplarnianych zatrzymujących
promieniowanie
podczerwone w troposferze zalicza się parę wodną, dwutlenek węgla,
metan,
freony i ozon. Dwutlenek węgla, najważniejszy gaz cieplarniany,
powstaje w
wyniku spalania paliw kopalnych, erupcji wulkanicznych oraz oddychania
tlenowego. Wpływ na efekt cieplarniany ma też wycinanie
lasów. Zmniejszenie
powierzchni zadrzewionej wywołuje bowiem spadek objętości tlenu,
wydzielanego
do atmosfery w procesie fotosyntezy.
Spalane
kopaliny energetyczne mają różną
procentową zawartość pierwiastka węgla. Węgiel brunatny zawiera go
tylko 65-78
%, a jego zawartość w węglu kamiennym wynosi 78-92 %. Przyjmując jako
wartość
średnią 78 % węgla pierwiastkowego i mnożąc ją przez wielkość
światowego wydobycia
w ciągu roku, w wyniku otrzymuje się masę spalanego węgla
pierwiastkowego.
Przykładowo, światowa produkcja węgla energetycznego w 2019 roku
wyniosła 8,1
mld Mg, co po przeliczeniu daje roczną produkcję czystego pierwiastka
węgla w
ilości 6,2 mld Mg.
Ropa
naftowa składa się
z węglowodorów o długich łańcuchach węglowych,
gdzie na jeden atom węgla
przypadają średnio dwa atomy wodoru. Uwzględniając, że masa atomowa
węgla
wynosi 12, a masa atomowa wodoru 1, można stwierdzić, że 12/14 masy
wydobytej
ropy naftowej stanowi węgiel pierwiastkowy. Przeliczając roczne
wydobycie ropy
naftowej np. z 2019 roku, wynoszące ok. 4,473 mld Mg,
otrzymuje się
wielkość spalonego węgla pierwiastkowego w ok. 3,7 mld. Mg.
Z kolei
głównym składnikiem gazu ziemnego jest metan,
którego cząsteczka zbudowana jest
z jednego czystego atomu węgla i czterech atomów
wodoru. Zawartość węgla w
gazie ziemnym wynosi zatem w przybliżeniu 12/16. Biorąc pod uwagę, że
metr
sześcienny metanu ma masę 0,71 kg, a roczne wydobycie gazu wynosiło np.
w 2019
roku 3,8 mld m3, to dawało masę 2,6 mld Mg gazu
ziemnego, w tym ok.
1,9 mld Mg spalonego pierwiastka węgla.
Z rozważań
wynika, że działalność
człowieka powoduje spalanie w ciągu roku 11,9 mld Mg węgla
pierwiastkowego. W
wyniku procesów spalania powstaje przede wszystkim dwutlenek
węgla. Każda
cząsteczka dwutlenku węgla składa się z jednego atomu węgla
oraz dwóch
atomów tlenu, z których każdy ma masę
atomową równą 16. Ponieważ masa
atomowa cząsteczki dwutlenku węgla wynosi 44, to znaczy, że masa
emitowanego do
atmosfery dwutlenku węgla jest 44/12 razy większa od masy spalonego
węgla.
Z przyjętych powyżej danych wynika, że rocznie produkujemy
około 43,6 mld
Mg dwutlenku węgla. Czy taka wartość rocznej emisji dwutlenku węgla do
atmosfery z paliw kopalnych może mieć wpływ na zmiany klimatu
na Ziemi?
Największym
źródłem emisji CO2
do atmosfery stanowią procesy wulkaniczne. Wybuchy dużych
wulkanów (Tambora w
1815 r., Krakatau w 1883 r. w Indonezji, aktywny do dziś, Święta Helena
w 1850
r.) są w stanie wyemitować do atmosfery dziesiątki milionów
ton CO2
oraz ogromne ilości pyłów. Jeżeli porówna się
wartość 100 mld Mg dwutlenku
węgla wyrzuconego podczas erupcji tylko jednego wulkanu Krakatau
z 43,6
mld Mg tego gazu wytwarzanego co roku w wyniku spalania paliw kopalnych
przez
człowieka, to widać, że wybuch tego wulkanu jest równoważny
z ponad dwoma
latami emisji przemysłowej dwutlenku węgla na obecnym poziomie. Wynika
stąd
wniosek, że udział wulkanów w światowej produkcji dwutlenku
węgla jest istotny
i nie może być pominięty w analizach wpływu dwutlenku węgla na
środowisko.
W
rozważaniach nad wpływem różnych gazów
na efekt cieplarniany pomija się znaczenie pary wodnej,
która jest czynnikiem
bardziej efektywnym niż pozostałe gazy cieplarniane. Przyjmuje się, że
para
wodna ma 70 % udział w efekcie cieplarnianym. Grenlandia była ciepłą, i
jak
sama jej nazwa wskazuje, zieloną wyspą. Wielu badaczy kwestionuje w
ogóle
znaczenie czynników chemicznych i zanieczyszczeń naturalnych
w przyczynach
zmian klimatu na Ziemi. Zwracają oni uwagę na czynniki astronomiczne,
np.
zmianę kąta nachylenia osi Ziemi od 21,58O do
24,36O w
ciągu 40 tys. lat, precesję punktów równonocy w
cyklach co 21 tys. lat, zmianę
orbity wokółsłonecznej Ziemi od kołowej do eliptycznej w
ciągu 92 tys. lat,
wahania natężenia promieniowania słonecznego, docierającego na
powierzchnię
Ziemi w wyniku pojawiania się plam słonecznych.
Wymienione
powyższe argumenty
usprawiedliwiają krytyczną opinię na temat oficjalnie głoszonych
poglądów o
katastrofie klimatycznej wynikającej z emisji dwutlenku węgla
w wyniku
spalania paliw kopalnych. Redakcja „Śląskich Wiadomości
Elektrycznych“
zaznaczyła, że nie podziela wielu opinii wyrażonych przez autora.
Spis treści
Zdjęcie
uczestników uroczystego spotkania SEP w Nawsiu –
20.10.2023 r.
1
Obchody
70-lecia Oddziału Gliwickiego SEP – 22.9.2023 r.
2
Uroczyste
spotkanie SEP w Nawsiu – 20.10.2023 r.
4
Referat
przedstawiony na uroczystym spotkaniu SEP w Nawsiu –
20.10.2023 r.
4
Zebranie
członkowskie SEP – 11.1.2024 r.
6
Spotkanie
Noworoczne SEP w Bielsku Białej – 19.1.2024 r.
6
Spotkanie
Noworoczne SEP w Gliwicach – 26.1.2024 r.
7
Instalacja
elektryczna dotycząca urządzeń elektrycznych wysokiego napięcia nad 1kV 8
Przewody
uziemiające w energetyce
10
Ochrona
od porażeń w instalacjach
elektrycznych
11
Dokumentacja
techniczna – symbol
oznakowania CE
13
Śledzenie
wzroku na podstawie
obrazu z kamery – projekt algorytmów i
ich porównanie 14
Bezpieczeństwo
podczas projektowania medycznych urządzeń elektrycznych
16
Wpływ
dwutlenku węgla ze spalania kopalin energetycznych na ocieplanie klimatu
18
Spis
treści
20
Fotoreportaż
z uroczystego spotkania SEP w Nawsiu – 20.10.2023 r.
21
Test
sprzętu medycznego według IEC 60601-1
24
Fotoreportaż ze
spotkania Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w
Republice Czeskiej w
Nawsiu – 20.10.2023 r.
Spotkanie
odbyło się w
piątek 20.10.2023 r. w Domu PZKO w Nawsiu. Udział w spotkaniu wzięli
członkowie
naszego stowarzyszenia oraz goście: delegacja Oddziału Gliwickiego
Stowarzyszenia Elektryków Polskich w składzie:
przewodniczący kol. Tomasz Fice
i sekretarz kol. Tomasz Kraszewski i przewodniczący Oddziału
Bielsko-Bialskiego
Stowarzyszenia Elektryków Polskich kol. Rajmund Szostok.
Zdjęcie uczestników spotkania jest na okładce Biuletynu SEP (1) – od lewej: Tomasz Kraszewski, Franciczek Jasiok, Jan Bazgier,
Józef Wita, Bogusław Kaleta, Tadeusz Toman, Tomasz Fice, Władysław Drong, Tadeusz Parzyk, Rajmund Szostok.
Kolejne zdjęcia – Tomasz Fice, Rajmund Szostok, Bogusław Kaleta (2),
Władysław Drong, Tadeusz Toman, Tomasz Kraszewski (3),
Franciszek Jasiok, Jan Bazgier (4).
Przedstawiamy
również artykuł z „Śląskich Wiadomości
Elektrycznych“ numer 6/2023, strona 46 (5).
|
Coraz więcej aparatów medycznych wymaga wyposażenia w dodatkowe urządzenia elektryczne.
Test sprzętu medycznego jest sprawdzany według IEC 60601-1: Medyczne urządzenia elektryczne –
Część 1:
Wymagania ogólne dotyczące bezpieczeństwa podstawowego oraz
funkcjonowania
zasadniczego
„Biuletyn
Internetowy SEP“ – BIULETYN SEP numer 53, wydawca:
Sdružení polských elektrotechniků v
České republice / Stowarzyszenie
Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej, zamknięcie
numeru: 5.2.2023 r.,
adres wydawnictwa: 737 01 Český Těšín
(Czeski Cieszyn), Hrabinská (Grabińska)
1951/50c, redaktor: inż. Tadeusz Toman, 737 01 Třinec-Konská
(Trzyniec-Końska)
49, wydano w formie zeszytu dla członków SEP (gratis) i
elektronicznie na http://www.coexistentia.cz/SEP/index.html